بی تـــــو هوا چه دلگیر زمانه شـــد نفسگیر
بی تــــو نفس نمـــانده روز و شبم چه دلگیر
در خیـــل عشقبــــازان مـــا را گـــذر ندادند
بی تــــو عسل هلائل ، اسیر غم چـو شبگیر
غـــم در دلم زنـــد مـــوج مانند اسب سرکش
بی تو ز هر چه دانی از جان و دل شدم سیر
در گفتـــگوی با تـــو غـــم از دلم زنـــد پـــر
بــــا عشق تـــو بـرستم فارغ شدم ز هر گیر
یک شب اگـــر بیـــایی بـــالین خسته ی مــن
آن شب شــــود گلستان رهــــا شوم ز زنجیر
بی دل ز بهــر وصلت هـر شب کند دعـــایی
شـــاید نظر نمـــایی شیرین شــوم چـو انجیر
